Στα πλαίσια της καθημερινής ενημερωτικής εκπομπής «Στιγμιότυπα» του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100.3, στις 14 Μαρτίου του 2021 ο γιατρός και Γενικός Διευθυντής της INTERSOS Hellas, Απόστολος Βεΐζης μίλησε με τον δημοσιογράφο Βασίλη Κουφόπουλο εστιάζοντας στις κρίσιμες ώρες που περνούν οι πρόσφυγες από την Ουκρανία και τί προκλήσεις χρειάζεται να αντιμετωπιστούν για να μην χαθεί η ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο.
Υπογράμμισε χαρακτηριστικά:
«Πρόκειται για μία πολύ δύσκολη εικόνα. Την έχουν μπροστά τους καθημερινά δικές μας ομάδες οι οποίες είναι μέσα στην Ουκρανία και οι άλλες ομάδες οι οποίες δουλεύουν στα σύνορα με την Πολωνία και σ’ εκείνα με τη Μολδαβία όπου πέραν της Μαριούπολης και του Κιέβου κι άλλες πόλεις έχουν μείνει με τεράστιες ελλείψεις σε φάρμακα και σε ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Γι’ αυτό μιλάμε και για τραυματίες πολέμου μέχρι και τα καθημερινά προβλήματα υγείας που παρουσιάζει ο πληθυσμός που έχει αποκλειστεί, γιατί ο τρόπος που έχει δομηθεί το σύστημα υγείας στην Ουκρανία ουσιαστικά δείχνει ότι είναι είναι ένα κεντρικό σύστημα στο Κίεβο όπου μεταφέρονται τα πράγματα στις άλλες περιοχές. Αυτός ο μηχανισμός έχει σταματήσει. Οι βομβαρδισμοί δεν επιτρέπουν (να συνεχίσει). Και αυτή τη στιγμή η προσπάθεια που γίνεται από δικές μας ομάδες σε συνεργασία με τους εθελοντές και με μερικές οργανώσεις στην Ουκρανία να μεταφέρουν τα πράγματα προς τις δομές γίνεται φυσικά με κίνδυνο της ζωή τους. Και αυτό αφορά και σε μεταφορές βασικών τροφίμων ξεκινώντας πρώτα από τις περιοχές οι οποίες είναι αποκλεισμένες. Δεύτερον, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 1,8 εκατομμύρια εκτοπισμένοι στο εσωτερικό. Τρίτον, η βοήθεια αυτή τη στιγμή γίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος και στη Μολδαβία για τους πρόσφυγες οι οποίοι φεύγουν καθημερινά.
Στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες και παιδιά με πάρα πολλά έντονα προβλήματα ψυχικής υγείας λοιμώξεων του αναπνευστικού ενώ κάνει πάρα πολύ κρύο. Σήμερα η ομάδα μας καταγράφει θερμοκρασίες -10 ºC στη Μολδαβία. Άρα, πρέπει να ζουν σε σκηνές, σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Αυτό που μας δυσκολεύει είναι ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη μετακίνηση και τις τελευταίες μέρες είχαμε και το ξεκίνημα των βομβαρδισμών στις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας, όπως στο Λβίβ, πράγμα που σημαίνει ότι βομβαρδίζονται οι λίγοι ανθρωπιστικοί διάδρομοι που σίγουρα χρησιμοποιούνται και για στρατιωτικούς λόγους π.χ. μεταφορά οπλικών συστημάτων κ.λ.π. κάτι που συνεπάγεται και αποκλεισμό του πληθυσμού. Οι βομβαρδισμοί θα φέρουν περισσότερυς θανάτους και θα υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία.
Μπορεί να έχουν περάσει πλέον περίπου 2.800.000 πρόσφυγες σε ευρωπαϊκό έδαφος αλλά αυτοί που έχουν μείνει πίσω είναι οι πιο ευάλωτοι. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη να υποστηριχθούν. Πρόκειται για μία ανθρωπιστική καταστροφή την οποία καταγράφουμε δίπλα στην γειτονιά μας, κάτι που το περιμέναμε και είμαστε ανήμποροι ως ευρωπαϊκή κοινωνία να μπορέσουμε να το σταματήσουμε.
Μάλλον αργούμε μέχρι την κατάκτηση του Κιέβου και μέχρι τότε θα έχουν καταγραφεί περισσότεροι άνθρωποι που θα χάνουν τη ζωή τους γιατί μέχρι αυτή τη στιγμή μιλάμε για τον λεγόμενο όπως τον ομονάζει και η Ρωσία, “πραγματικό πόλεμο”. Οπότε όταν πια στρέφεσαι ενάντια στους αμάχους, σε δομές υγείας όπου πάνω από σαράντα από αυτές να έχουν χτυπηθεί μέχρι τώρα, όταν σταματά η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και έχεις αποκλείσει κάθε ανθρωπιστική δίοδο, είναι μία εικόνα πάρα πολύ δύσκολη.
Πιστεύω τη δεδομένη ώρα ότι και η Ευρώπη θεωρητικά έχει μείνει στα λόγια, σε δηλώσεις και τίποτε άλλο. Στην ουσία παρ’ όλο που η Ουκρανία δέχεται όπλα και άλλο υλικό νομίζω ότι έχει μείνει μόνη της στο κομμάτι της διαχείρισης. Και πρέπει να προσέξουμε παράλληλα ως Ευρωπαίοι δεχόμενοι μεν αυτή τη στιγμή τα 2.800.000 ανθρώπων το τί κάνουμε και μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί ωραία είναι να ανοίγουμε την πόρτα αλλά να δούμε τι πρέπει να γίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι κάτι προσωρινό ειδικά αν θυμηθούμε ότι όταν τελείωσε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 1.000.000 Βόσνιοι επιστραφήκαν πίσω σε μια Βοσνία η οποία τότε είχε μία άλλη εικόνα. Οπότε, και η Ουκρανία δεν ξέρω αν θα ‘ναι έτοιμη να υποδεχτεί πίσω αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα το οποίο περιλαμβάνει βέβαια αυτή η αμεσότητα και η ανάγκη για τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη μέσα στην Ουκρανία, 44 εκατομμύρια στο σύνολο, εκτοπισμένοι και εκτός συνόρων».
Βρείτε τη συνέντευξη εδώ: https://cutt.ly/ySr135I