Η INTERSOS Greece-INTERSOS Hellas έδωσε το παρόν στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ “Dutch Global Health Film Festival” όπου στις 6 Μαρτίου του 2021 προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «On Our Doorstep» του Tom Laurance το οποίο εξετάζει μέσα από μία πιο διεισδυτική ματιά το κομμάτι εκείνο της προσφυγικής κρίσης που σπάνια βλέπει το φως της δημοσιότητας.
Με ΜΚΟ που έχουν αποκλειστεί λόγω γραφειοκρατικών κωλυμάτων και με την ελλιπή ανάληψη θετικής δράσης από γαλλικές ή βρετανικές αρχές, το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ παρέχει μια πιο βαθιά ανάλυση όσον αφορά τις αθέατες πτυχές του λαϊκού κινήματος που αναδύθηκε για να βοηθήσει τους πρόσφυγες στο Calais και την κοινότητα που ξεπρόβαλε εκεί, πριν εξαναγκαστεί σε μαρασμό και εξαφάνιση.
Στη συζήτηση που ακολούθησε έπειτα από την παραπάνω προβολή, συμμετείχε μεταξύ άλλων και ο Dr. Απόστολος Βεΐζης, Γενικός Διευθυντής της ανθρωπιστικής οργάνωσης INTERSOS Hellasπου δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 2016 με προγράμματα για πρόσφυγες και μετανάστες Και επί του παρόντος η οργάνωση παρεμβαίνει σε Ήπειρο, Θεσσαλία και Λέσβο.
Δήλωσε ότι:
«Δεν έχω πάει ποτέ στο Calais, όμως ντοκιμαντέρ όπως αυτό, βοηθούν στην αλλαγή της κατάστασης. Μου έφερε στο μυαλό εικόνες που μου θυμίζουν τη Μόρια ή άλλους καταυλισμούς στην Ελλάδα. Και αυτού του είδους τα ντοκιμαντέρ, δίνουν την ευκαιρία ώστε να μην έχει κανείς την δικαιολογία να πει «δεν ήξερα». Ανοίγουν χώρο για μία πιο σφαιρική κατανόηση του πράγματος από διαφορετικές γωνίες, παρακινώντας τα άτομα να σκεφτούν, να αναλύσουν και να ενεργήσουν.
Και η αλληλεγγύη είναι η λύση σε πολλά προβλήματα. Μπορούμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και να συμμετέχουμε σε μια τέτοια αλλαγή! Να γίνουμε μέρος της και να την επιστρατεύσουμε ως μέσο στην εύρεση λύσης. Και αυτό δεν σημαίνει απλώς το να δίνει κανείς χρήματα. Το κυριότερο είναι να υπολογίζουμε αυτούς τους ανθρώπους ως ανθρώπινα όντα και όχι ως αριθμούς.
Δεν αρκεί να είμαστε δίπλα τους. Πέρα από την παροχή κατάλληλης φροντίδας πρέπει να υπάρχει σεβασμός απέναντί τους, απέναντι στην αξιοπρέπειά τους. Είναι ζωτικής σημασίας ο καθένας από εμάς να αναλάβει ένα μερίδιο ευθύνης. Νομίζω και ελπίζω ότι μια μέρα αυτή η κατάσταση στην Ευρώπη θα αλλάξει και αυτό μπορεί να συμβεί καταδεικνύοντας τις ανεπαρκείς πολιτικές προκειμένου να κάνουμε τις κυβερνήσεις να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν ευθύνες απέναντι στους πρόσφυγες. Άλλωστε, όλο αυτό υφίσταται όχι επειδή η Ευρώπη δεν διαθέτει τους πόρους αλλά επειδή υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης.
Πρόσφυγες ζουν καθημερινά σε ένα τιμωρητικό πλαίσιο. Οι άνθρωποι αυτοί τιμωρούνται επειδή ‘έκαναν ένα μεγάλο λάθος’. Προσπάθησαν, δηλαδή, να σώσουν τη ζωή τους και να φτάσουν στις ελληνικές ακτές. Φανταστείτε ότι σήμερα περίπου το 50% του πληθυσμού που είναι εγκλωβισμένο στα ελληνικά νησιά, είναι παιδιά και γυναίκες που διαβιούν σε σκηνές και σε υπερπλήρη μέρη χωρίς καν να έχουν πρόσβαση σε νερό και σε σωστή υγιεινή. Πρόκειται για μία άθλια κατάσταση. Και νομίζω ότι αυτό πρέπει να αλλάξουμε με τη φωνή μας!»..
Εδώ, μπορείτε να ακολουθήσετε όλη τη συζήτηση: